Aanpassen van je normen: in België is 4 uur rijden superver, in Peru is dat vlakbij, wat in België een brakke bus zou zijn, is hier nog een goeie bus, wat je in België een schrale keet zou vinden, is hier een goed uitziend restaurant.
Brakke bussen die ieder moment uit elkaar kunnen vallen en die in België geen schijn van kans zouden maken om door de autokeuring te geraken, maar die dagelijks duizenden mensen door de metropool vervoeren, waaronder wij.
Cuadras (= blokken), Lima is gebouwd volgens een dambordpatroon en op iedere straathoek staat naast het naambordje van de straat ook in de hoeveelste cuadra van de straat je je bevindt. De mensen drukken ook afstanden uit in cuadras, bijvoorbeeld ‘het postkantoor ligt 3 cuadras verder’. Heel handig om je weg te vinden, die cuadras.
Directheid, de mensen zijn hier veel opener dan de gereserveerde Belgen. Als de bus te gevaarlijk rijdt, heb je veel kans dat er iemand zich kwaad maakt op de buschauffeur, als je ergens je weg loopt te zoeken, heb je veel kans dat iemand je aanspreekt om te helpen, als je iets vraagt in de supermarkt, wordt je veel beter geholpen dan in België, als je met een Peruviaan spreekt, heb je veel kans dat hij je uitvraagt, als je in een salsabar bent, heb je veel kans dat iemand je mee de dansvloer opsleurt.
Ervaringen opdoen die we ervoor nooit hadden. En dan heb ik het niet alleen over de ander cultuur en de stage, we doen hier af en toe ook een beetje zot! We deden al parapente (met een parachute van een klif afspringen en rondzweven boven Lima), surfen en sandboarden! Dat laatste deden we afgelopen weekend en was echt heel vet! Het lijkt op snowboarden, maar dan op zand, midden in de woestijn.
Fruit is hier overheerlijk, niet alleen zijn er soorten die wij thuis niet kennen (zoals granadilla’s, maracuya’s,…), maar ook de exotische vruchten die wij thuis kennen zijn hier veel lekkerder, zoals bananen, mango’s en ananassen.
Grey’s Anatomy, mijn nieuwe verslaving! Met dank aan Emeline voor het uitlenen van haar harde schijf.
Hogar Anar, hier doen Marjan en ik onze stage! De kindjes in Hogar Anar zijn superlief, het is niet altijd even gemakkelijk (sommigen hebben bv. gedragsproblemen), maar we leren er veel en ik doe het echt heel graag.
Internet, wij 8 zijn er allemaal verslaafd aan. Het is dan ook het belangrijkste middel om de contacten met het thuisfront te onderhouden. Vaak ergeren we er ons ook aan, het valt vaak uit, de mensen op de 2e verdieping hebben vaak geen internet en de man die het internet moet herstellen komt niet opdagen.
Jungle: hier reizen we binnen anderhalve week naartoe en we zijn al veel plannen aan het smeden, spannend!
Katholiek zijn de mensen hier heel erg, de kerken zitten overvol en zelfs in de bus hangen soms kruisbeelden en allerlzi gelovige uitspraken op.
Lekker eten! De Peruviaanse keuken is echt heel goed! Mijn lievelingsgerecht is rocoto relleno, een soort van gevulde paprika, maar rocoto is pikanter dan paprika, hmmmm! Om nog maar te zwijgen van de desserts! Ze gebruiken wel heel veel koolhydraten, zoals rijst en aardappelen samen. Ook kan het eten ook wel eens heel pikant zijn!
Miraflores, mijn lievelingswijk in Lima. Zee, hoge kliffen, gezellige parkjes, palmbomen, surfers, veel andere buitenlanders, een pizzastraat, salsabars, schoppingcenters,… Heel gezellig!
No te preocupes (= trek het je niet aan), een zin die wij hier vaak horen, bijvoorbeeld als we ergens te laat komen door het verkeer, de huisbazin te laat betalen,… De Peruvianen zijn niet zo strikt als westerlingen, of dit een voordeel is hangt van de situatie af.
Onbeschaamde Peruvianen die je soms nafluiten en kusgeluiden maken als je voorbijloopt. Negeren die handel!
Patriottisme: de Peruvianen zijn (terecht) heel trots op hun land. Kindjes van 8 jaar kennen het volkslied helemaal van buiten, je ziet heel veel vlaggen in het straatbeeld en toen de voetbal op de radio in de bus opstond, juichte de hele bus van vreugde toen Peru scoorde tegen Chili.
Quena, zo heet de fluit die ik in Cusco kocht en waar ik af en toe op oefen. Mijn doel: ‘El condor pasa’ zonder valse noten kunnen spelen.
Ritmegevoel is iets wat alle Peruvianen precies van nature hebben, dit merken we vooral op als we uitgaan in de salsabars!
Smog. Ook al schijnt de zon en is het helderblauwe lucht, je kan nooit heel ver kijken, er hangt altijd een soort van wazige mist, wat dus eigenlijk smog is. Dankzij deze smog heb ik al bijna 2 weken een verstopte neus.
Traagheid: bijvoorbeeld aan de kassa’s in de supermarkt, de kassiersters scannen zo’n 10 keer trager dan in België. Maar ook de mensen op de stoep wandelen supertraag, wat wel vervelend is als je gehaast bent.
Uren, dagen en maanden vliegen hier voorbij! Daarmee dat ik niet veel tijd heb om op mijn blog te schrijven…
Verkeerschaos van ‘s morgens tot ‘s avonds.
verschillende Werelden in één stad: chique woonwijken, moderne kantoorgebouwen, groene parkjes, zonnige stranden met surfers, een bruisend nachtleven, maar ook armoedige sloppenwijken, straatbendes, bergen en bergen vuilnis, dit is allemaal Lima.
Xfdjqsmoeiruaépzierfjpoidsjfa, Tine, mijn roomy, haar uitgevonden woord om mijn alfabet te vervolledigen.
Yuca (maniok), een lekkere aardappelachtige groente die je in veel gerechten terugvindt en dat op verschillende manier wordt klaargemaakt: koud, warm, gekookt, gebakken of gefrituurd.
Zee, de Grote Oceaan is hier nooit veraf. Twee weken geleden zijn we dus gaan surfen, maar het bleek toch niet echt iets voor mij te zijn :)
Saludos!
Marlís (zo schrijven de kindjes in Hogar Anar mijn naam)
